Er is een hert dat zijn eigen lichaam muskus
maakt. In een bepaalde tijd van het jaar komt de
geur vrij en snuift het hert de sporen van in de
wind. Het raakt in een roes en wordt volkomen
betoverd door de heerlijke geur.

Het hert wil alleen nog de bron van de geur
vinden. Snuivend en zoekend rent hij door het
bos en wordt steeds uitzinniger, omdat hij nooit
dichter bij de geur lijkt te komen.

Hij zoekt overal, op elke denkbare plaats, en
geeft de hoop niet op, maar ten slotte zakt hij aan
het eind van de dag uitgeput ineen. De volgende
dag voert de wind de geur naar zijn neus en
begint hij zijn zoektocht van voren af aan.

Het hert weet niet dat de verrukkelijke geur die
hij zo wanhopig najaagt afkomstig is uit zijn
eigen lichaam en datgene wat hij ten
koste van alles nastreeft allang heeft.

Mansukh Patel
John Jones

Geplaatst door: Erika

 
   
 

Lapjesdekken

Mijn leven lijkt
een lapjesdeken
Toen ik begon
was hij vaal en versleten
aangetast
door de tand des tijds

Een tijdje geleden
vond ik hem terug
en iedere dag
voeg ik een stukje toe

De ene dag blijdschap
de andere verdriet
soms een herinnering
die opeens te binnen schiet

Die lapjesdeken
is niet meer zo somber
hij is zoveel groter
veel mooier van kleur

ik ben als die deken
is dat geen wonder?

Rebecca


                       


start bladzijde