lieve vriend,

oud en moe gestreden
toe maar
ga maar dan
je hebt genoeg geleden.

de herinnering doet pijn,
maar weet
diep in mijn hart
dat het zo moest zijn.

tot het eind ben ik bij je gebleven,
voelde hoe je de laatste adem
uitblies.
En jij het leven weg liet gaan.

Ben dankbaar dat ik je mocht begeleiden
tot die laatste zucht
zal je nooit vervangen
dat kan ik niet meer aan.

Had hele grote plannen,
wilde vandaag veel doen.
De computer en de chat riepen ..
en toen en toen...

alles bleef liggen ,
ik ben niet blij
waarom is het geduld op
bij mij?

Ik wil schoppen
ik wil schreeuwen en slaan
gelukkig is de Arbodienst
ver bij mij vandaan.

Zo dat lucht op
al voor heel even
ga ik nu de huisvrouw in mij
een schop onder de kont geven.