Bijna....

Bijna iedereen op deze aardbodem probeert telkens opnieuw bevestigd te krijgen dat hij oké is, en één van de manieren om dat te doen is iemand anders ernaar te vragen. Je ouders zijn natuurlijk de mensen die daar het eerst voor in aanmerking komen. Je probeert je ouders zover te krijgen dat zij je vertellen dat je oké bent. Kleine kinderen willen weten of mensen hen aardig, intelligent en aantrekkelijk vinden. Bijna vanaf hun geboorte beginnen zij te denken: 'als mensen me niet oké vinden, is dat een ramp'. Wat je pijn doet, is de gedachte dat het een ramp zou zijn. Het is meegenomen als ze je wel oké vinden, maar de waarheid is dat er geen ramp gebeurt als dat niet het geval is. Je kunt ermee leven zonder daardoor van streek te geraken, als je daarvo
or kiest. Misschien waarderen je ouders je niet. Misschien vinden ze je niet intelligent, of knap of aantrekkelijk. En het zou ook nog eens kunnen zijn dat, ook al geloven ze wel al die fantastische dingen over jou, ze dat alleen maar doen om zelf in een beter licht te staan, zonder dat het in wezen iets met jou te maken heeft. Die conclusie kan heel schokkend zijn, maar is niet onwaarschijnlijk. Als mammie denkt dat haar Jantje het knapste kind op school is, dan wil ze eigenlijk geloven dat dat inhoudt dat zij de beste moeder is. Dat is de reden dat ze er zo vurig naar verlangt dat Jantje zo intelligent is. Het heeft met Jantje zelf weinig of niets te maken. Het heeft te maken met haar eigen ego en haar eigen behoeften.
Het is best mogelijk dat ouders zich hun eigen motivatie niet eens bewust zijn. Dat egoïsme is het gevolg van de behoefte van eenieder om zich oké te voelen en om positieve feedback te krijgen. Als andere mensen jou waarderen, betekent dat dat jij fantastisch bent. Zo is het toch ? Nee, zo is het niet. Het betekent dat die andere mensen er niet zeker van zijn dat zij zelf oké zijn. Zij vinden jou een imponerende persoonlijkheid, en als ze jou nu maar waarderen, dan zul jij hen de waardering verschaffen die zij nodig hebben. Zij denken alleen aan zichzelf. Daar kom je achter als je je staat af te vragen hoe anderen over je denken, terwijl zij zich staan af te vragen wat jij over hen denkt. Je ontdekt dat ze helemaal niet over jou denken, maar over zichzelf.
Iedereen op de wereld houdt zich bezig met overleven. Dat moet wel, om te overleven, en dat is dan ook de reden dat je aan jezelf denkt. Geef je nu aan andere mensen het recht om te beslissen of jij wel of niet de moeite waard bent, dan vraag je erom gekwetst en afgewezen te worden, want anderen zullen het ermee eens zijn dat jij de moeite waard bent zolang zij ervan overtuigd zijn dat zij er beter van worden. Vanaf het moment dat het niet meer in hun eigen voordeel blijkt te zijn om achter jou te staan, zullen ze plotseling de boodschap die zij uitzenden, wijzigen.

Jij bent de moeite waard.
De conclusie is voor de hand liggend. Jij bent de moeite waard. Als je toevallig godsdienstig bent, is het enige bewijs dat je nodig hebt om te weten of je de moeite waard bent het feit dat je leeft. Hoe kwam je anders hier als God niet geloofde dat je de moeite waard bent om te leven ? Als je het van dat gezichtspunt uit bekijkt, dan is het niet te geloven dat je daar ooit aan zou kunnen twijfelen.
Hoe is die negatieve, verwrongen manier van denken ooit tot stand gekomen ? Doordat mensen steeds meer macht willen hebben. Niet alleen wil je zelf het gevoel hebben dat je oké bent, je wil dat ik je ook nog eens oké vind, of ik dat wil of niet. En ik doe er niet toe. Wat ik over mezelf voel doet er niet toe, het gaat erom hoe ik over jou denk. Dus je wilt al je aandacht voor jezelf, en als het even kan die van mij daar nog bij. Dat is de val van Eden ten voeten uit. Je probeert te zijn als God, en één van de manieren waarop je als God kunt zijn is ervoor te zorgen dat ik dood ben en jij levend. Jammer is alleen, dat als ik eenmaal dood ben en jij levend, je je dan realiseert dat jij het enige levende wezen bent in een woestijn van dode mensen. Wat is daar nu aan ? Wanneer je je realiseert dat dat toch ook niet is wat je wilde, dan begin je mij weer levend te maken. Want dan wil je liever een levend iemand tussen levende mensen zijn. En wat je éigenlijk wilt is een gewaardeerd iemand zijn tussen gewaardeerde mensen. Je wilt niet een fantastisch mens zijn tussen een stelletje mensen met een dusdanig laag zelfbeeld dat zij waardeloos zijn. En waardeloze mensen wil je niet om je heen hebben. Wat je wel wilt is waardevolle mensen om je heen hebben die van zichzelf weten dat ze waardevol zijn, omdat ze mensen zijn die hun steentje bijdragen.
Vanaf het moment dat je je dàt realiseert, zul je je egoïsme overwinnen. Pas nadat je geleerd hebt jezelf te waarderen, pas dàn zul je ook mij waarderen. Dan ben je niet meer bang om mij te waarderen omdat je er dan geen wedstrijd meer van maakt. En ZOU ik er een wedstrijd van maken, dan zul je het volste vertrouwen hebben in jezelf en weten dat je geen doelwit bent.

Beide stukjes zijn geplaatst door: Karlien

Een naar gevoel is een alarmsignaal dat aangeeft dat je

je hebt geindentificeerd met iets wat je niet bent

incompleet , kwetsbaar, afhankelijk

ontoereikend, afgescheiden, behoeftig etc etc etc

Een naar gevoel is je innerlijke wekservice

het is pure genade. Het is er niet om je te treiteren

maar om je te helpen te ontwaken uit een droom!!!

Word wakker allemaal