ROTCOMPUTER

De computer doet het weer eens niet.
Dat is al de zoveelste keer, dat stuk verdriet!
Het is een deel geworden van mijn leven.
Er valt ook zoveel op het net te beleven.
Op Smulweb, Vrouwzijn of op een chat,
of gewoon surfen op het net.
Ik kan wel zonder hoor,
Maar als hij het straks weer doet,
heb ik toch het gevoel dat ik weer MOET.
Ik heb mezelf nu wel vermand.
Want het liep een beetje uit de hand!
Het dagelijks leven moet ook gewoon doorgaan.
Dus blijft de pc ook maar gewoon even uitstaan!
Ook al kriebelen mijn handen.
Ik bijt wel op mijn tanden.
Zo meteen wen ik wel weer aan een leven
met veel minder pc.
Maar ik weet nu al dat valt niet mee.
De vriendschappen die ik op het net heb gekregen,
wil ik nog heel lang beleven.
Minder, daar wen ik nog wel aan.
Maar af en toe MOET hij toch wel aanstaan.

Zomaar vanuit het niets was jij daar
een gesprek, een chat, het klikte zowaar.
Jij vulde aan, wat ik niet kreeg
een dag zonder jou, was extra leeg.

Ik leerde je kennen, je was er voor mij
een gesprekje met jou, maakte me blij.
We ontmoetten elkaar, het was meteen goed
die eerste ontmoeting gaf mij weer moed.

We zagen elkaar meer, het was nooit genoeg
Ongevraagd gaf jij, waar ik niet om vroeg.
Misschien samen verder, een spannend idee
we droomden, dachten, speelden ermee.

Toen we eindelijk bijna de stoute schoenen hadden aangetrokken,
werden we bij iets anders betrokken.
We cijferden ons weg, gingen in de koelkast zitten
maar ondertussen bleken jouw witte bloedlichaampjes niet stil te blijven zitten.

10 maanden geleden ben jij de strijd aangegaan
en heb ik aan de zijlijn gestaan.
7 maanden geleden zagen wij elkaar voor de laatste keer
maar alles zou goed komen zei je keer op keer.

Een paar weken terug was het leed geleden
je hebt tot het uiterste gestreden,
Het was gelukt en ik was blij
jij was er weer helemaal voor mij.

Vorige week zou ik je weer zien,
je belde af, het ging niet goed, geduld, misschien.....
Vandaag belde ik jou, het is alweer goed fout, alweer die strijd
ik voel, ik weet, ik raak je kwijt.

Ik ben verbijsterd, mijn droom in kapot,
mijn gevoel, mijn hart op slot.
Ik stuur reiki, de hele dag door,
maar mijn gevoel zit op dood spoor.

Mijn tranen stromen als niemand ze ziet,
want man en kinderen kunnen niks met mijn verdriet.
Mijn droom spat zomaar uiteen,
zoals hij kwam, gaat hij weer heen en laat mij helemaal ALLEEN!