Edward Bach werd geboren in 1886 in Engeland. Toen hij op zestienjarige leeftijd zijn school verliet was hij vastbesloten om arts te worden. Omdat hij van mening was dat hij zijn ouders niet kon vragen om in de kosten te voorzien van de lange medische opleiding besloot hij eerst in de kopergieterij van zijn vader te gaan werken.

Drie jaar lang werkte hij in de Bach fabrieken in Birmingham, hetgeen voor hem zeer zware jaren waren. Maar juist in deze moeilijke periode van zijn leven, temidden van zijn medearbeiders, kreeg hij inzicht in het menselijke karakter, dat later de basis zou vormen van zijn toekomstige werk.

Bij de arbeiders in de fabriek heerste altijd de angst om ziek te worden. Ziek worden betekende voor hen verlies van werk en inkomsten, zij werkten vaak door omdat ziek zijn ook nog eens een zware last van medische uitgaven betekende.

Hij zag ook dat er aan de klachten van de mensen niet veel meer werd gedaan dan het onderdrukken van de symptomen en hem werd duidelijk dat zijn weg zou liggen in een manier van genezing te vinden die lichaam en geest zouden genezen.
Bach was er toen al van overtuigd dat er een eenvoudige geneeswijze gevonden moest worden, één die chronische ziekten zou genezen.

Op 20 jarige leeftijd begon hij eindelijk aan zijn medische opleiding. Als medisch student ontdekte hij bij zijn observaties in het ziekenhuis dat niet alle patiënten die dezelfde ziekte hadden ook genazen bij dezelfde behandeling. Hetzelfde geneesmiddel, dat blijkbaar in staat was om een aantal van hen wel te genezen, op anderen totaal geen effect hadden.

Hij realiseerde zich toen al dat patiënten met een soortgelijke persoonlijkheid vaak op hetzelfde geneesmiddel reageerden, terwijl anderen, met een andere persoonlijkheid, een andere behandeling nodig hadden, ondanks dat zij aan dezelfde kwaal leden.
Zo kwam hij er al vroeg achter dat de persoonlijkheid van het individu van nog groter belang was bij de ziekte dan het lichaam.

In zijn praktijk in Harley Street waren er veel patiënten met chronische klachten die geen baat hadden bij welke behandeling dan ook. De moderne medische wetenschap schoot te kort.
Zij concentreerden zich, volgens Bach, teveel op het fysieke lichaam.

In de hoop antwoord te vinden op zijn vele vragen begon hij zich te verdiepen in de bacteriologie en homeophatie. Hij ontdekte dat bepaalde darmbacillen veel te maken hadden met chronische ziekten. Hij ontwikkelde zeven orale vaccins, Bach-nosoden genaamd, die heden ten dage nog steeds door allophatische en homeopatische artsen worden voorgeschreven.

Toen Edward Bach de werken van Hahnemann las, een Duitse arts uit de 18e eeuw die bekend isgeworden als de vader van de homeopathie, kwam hij tot de slotsom dat er tussen Hahnemann en hem een grote overeenkomst bestond, n.l. dat het principe van het echte genezen lag in het behandelen van de mens en niet zijn ziekte.

Edward Bach veronderstelde dat de oorzaak van ziekte negatieve gemoedstoestanden zoals angst, verdriet, onzekerheid, eenzaamheid, ongeduld enz. moest zijn. En dit was het eigenlijke begin van zijn nieuwe werk.

Het begin

De drang in hem werd telkens groter om de natuur van Wales in te trekken, het land waar zijn voorouders vandaan kwamen.
In begin 1930 gaf Edward Bach zijn praktijk op in Londen, vertrok naar Wales en wendde al zijn tijd aan om in de natuur naar geneesmiddelen te zoeken.

De sensitiviteit van Dr. Bach was enorm ontwikkeld en door zijn sterke verbondenheid met de natuur voelde hij de helende kracht van bloesems op zijn lichaam en ziel.
Tot 1936 ontwikkelde Bach 38 remedies, die ieder refereerde aan een bepaalde gemoedstoestand.

De eerste 19 remedies die Edward Bach ontdekte werden geprepareerd volgens de "zonne-methode". Een zeer eenvoudige methode. Hierbij worden bloesems, die groeien in hun natuurlijke omgeving, op een heldere, zonnige dag 's morgens vroeg geplukt. De bloesems worden in een glazen schaal, gevuld met water van een uit de omgeving natuurlijke bron, gelegd en wel zo dat de oppervlakte het water helemaal bedekt is. De zon brengt de trillingen van de bloesems over in het water. De bloesems blijven ongeveer drie tot vier uur in de schaal. Dan wordt met takjes of blaadjes van dezelfde plant de bloesems uit het water gehaald.

Deze oplossing wordt met dezelfde delen brandy vermengd - dit i.v.m. de houdbaarheid. Stel dat er een halve liter water in de schaal heeft gezeten, die wordt bijgevuld met een halve liter brandy, dan heb je dus een liter "moedertinctuur".

Hiervan worden twee druppels gebruikt om een "stockbottle"ter maken, deze wordt aangevuld met brandy.

Omdat niet alle bomen, struiken en bloemen in een seizoen bloeien, waarin veel zon schijnt, werden de andere bloesems bereid volgens de kookmethode: hierbij worden de bloesems 30 minuten gekookt. Als deze afgekoeld zijn wordt alles gefilterd en weer vermengd met dezelfde hoeveelheid brandy en op dezelfde manier afgehandeld als de zonne-methode.

copyright © Madeleine Meuwessen 1993